Tematy

Kształcenie kompetencji w szkole jest możliwe. Można rozwijać u uczniów i uczennic określone kompetencje w sposób planowy, systematyczny, poparty odpowiednią diagnozą i może być to proces wpisany w normalny codzienną pracę dydaktyczną w szkole. Brak jest jasnej definicji czym są kompetencje, najczęściej opisuje się je poprzez nazwanie ich składowych. Wówczas określane są one jako połączenie wiedzy, umiejętności i postaw. Dla nas kompetencje oznaczają posiadania zdolności do podejmowania określonych działań i rozwiązywania problemów.

Dobrze pokierowany etap edukacji wczesnoszkolnej poprowadzony jest przez świadomego swojej roli nauczyciela. Zbudowany jest na relacjach i współpracy pomiędzy nauczycielem, a uczniem, nauczycielem, a rodzicem i całym zespołem rady pedagogicznej. Uwzględnia nabywanie kompetencji współpracy pomiędzy uczniami. Na tym etapie bardzo ważna jest wiedza o tym, jak uczą się małe dzieci, jak je motywować, wspierać w ich samodzielności i nauce kierowania swoim własnym procesem uczenia się.

Projekt edukacyjny (inaczej projekt uczniowski, praca metodą projektu, PBL) jest formą zorganizowanej pracy uczniów wokół konkretnego i rzeczywistego problemu. Podczas pracy nad projektem uczniowie zdobywają wiedzę, rozwijają umiejętności i kształtują określone postawy. Zakłada on większą swobodę i odpowiedzialność uczniów za efekty pracy niż zwykłe zadania edukacyjne, a także wymaga, aby uczniowie ze sobą współpracowali. 

Projekty edukacyjne umożliwiają odniesienie wiedzy szkolnej do rzeczywistych zagadnień i problemów, uczą ważnych kompetencji społecznych,  jednocześnie są sposobem na zwiększenie motywacji uczniów.

Przywództwo edukacyjne dyrektora to przyjęcie aktywnej roli w budowaniu kultury nauczania i współpracy nauczycieli nastawionych na wartościowe uczenie się uczniów. Oznacza wywieranie wpływu na praktykę nauczania, by służyła wartościowemu uczeniu się i szerzej – wartościowemu doświadczeniu szkolnemu uczniów. Sprawczości dyrektora sprzyja odwaga działania zgodnie z ważnymi dla siebie wartościami oraz gotowość do dzielenia się przywództwem – zapraszania do niego nauczycieli.

Ocenianie kształtujące to strategia dla każdego, kto dąży do wysokoefektywnej praktyki szkolnej. Oparte jest na dialogu, szacunku oraz kształcącej informacji zwrotnej, która wspiera uczennice i uczniów w procesie uczenia się, a nauczycielowi dostarczy wiedzę, jak tego wsparcia udzielić. Koncentruje się na stwarzaniu sytuacji edukacyjnych, które sprzyjają głębokiemu uczeniu i budują odpowiedzialność oraz samoregulację uczniów i uczennic w procesie uczenia się.

Współpraca nauczycieli i ich wiara w zbiorową skuteczność decydują o tym, jak uczą się uczniowie i uczennice. Polega nie tylko na wspólnej realizacji zadań, ale przede wszystkim na wzajemnej wymianie doświadczeń oraz refleksji nad tym, jak uczą się uczniowie. Badania potwierdzają, że o sukcesach edukacyjnych ucznia decyduje współpraca nauczycieli oparta na zaufaniu – łatwiej wtedy dostrzec, w jaki sposób wykorzystać codzienne dowody uczenia się uczniów do wprowadzania zmiany w swoich praktykach lekcyjnych i wdrażania wspólnych strategii wzmacniania osiągnięć uczniów.

Zadania edukacyjne są trzonem pracy nauczyciela w czasie lekcji i są motywowane celem i potrzebą wywołaną przez sytuację nauczania – uczenia się. Zmierzają do określonego wyniku, a ich priorytetem jest określony cel zadania. 

Zadaniami edukacyjnymi są wszystkie aktywności, po które sięga nauczyciel w celu stworzenia uczniom warunków do uczenia się. Proponując zadanie, nauczyciel postępuje z pewną intencją dydaktyczną, ma na myśli konkretne sprawności, które chciałby rozwinąć u uczniów. Osadza wiedzę i umiejętności w określonych aktywnościach, których wykonanie składa się na zadanie.

Re-aranżacja to nie tylko doposażenie szkoły, zakup sprzętu, czy prace remontowe.To zmiana przestrzeni szkolnej tak, aby wspierała uczniów i nauczycieli w procesie dydaktycznym, stwarzała możliwości kształcenia kompetencji, rozwijała współpracę.

Zmiany mogą obejmować tworzenie, adaptację i doposażenie pracowni dydaktycznych, a przestrzeni wspólnych takich jak biblioteki, czy świetlice. Można także przekształcić te miejsca w szkole, które nie są postrzegane jako potencjalnie wspierające uczenie się jak korytarze, schody czy stołówkę, czy nawet otoczenie zewnętrzne szkoły.